So, this is Christmas...

Χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι να μπαίνεις σε μια καφετέρια με μια φίλη σου, η σερβιτόρα να σου λέει "Καλησπέρα", κι εσύ να της απαντάς "Καλησπέρα... Χρόνια πολλά!" . Μετά αυτή να φοράει ένα πλατύ χαμόγελο και να σου λέει ότι επιτέλους κάποιος είπε χρόνια πολλά, γιατί αυτή στην αρχή ευχόταν σε όλους και δεν της μιλούσαν καν. Κι έτσι σταμάτησε. Και μετά να γελάει, και να γελάς κι εσύ, και να γελάει κι η φίλη σου, και νιώθεις όμορφα και να περνάς καλά.

Χριστουγεννιάτικη ανατροπή είναι να βγαίνεις το βράδυ στο δρόμο να πάρεις τσιγάρα απ' το περίπτερο. Και στο δρόμο να βρίσκεις ένα κινητό, το οποίο είναι πολύ παλιό μοντέλο και μάρκας που δεν ξέρεις να χειρίζεσαι. Μετά να μαζεύεις το κινητό, να κοιτάζεις στο δρόμο μήπως δεις κάποιον να ψάχνει, να μη βλέπεις κανέναν, και να προσπαθείς να το ξεκλειδώσεις για να πάρεις τηλέφωνο κάποιον απ' τον κατάλογο και να ειδοποιήσεις ότι το βρήκες. Αφού δεν καταφέρνεις να το ξεκλειδώσεις, το κινητό να αρχίζει να χτυπάει, να το απαντάς, να μιλάς με μια κοπέλα, να μαθαίνεις ότι μένει εκεί κοντά, να της λες που είσαι, και μετά να περιμένεις να έρθει κάποιος να το πάρει. Να καταφθάνει μια χαμογελαστή, νεαρή σχετικά κυρία, που νόμιζε ότι της είχε πέσει στο ταξί, να σε ευχαριστεί, να σε ξαναευχαριστεί, να πιάνετε κουβεντούλα, να μαθαίνεις ότι μένει 2 δρόμους δίπλα από σένα, να σε ξαναευχαριστεί, να μαθαίνεις ότι είναι ηθοποιός, να σε ξαναευχαριστεί που μάζεψες το κινητό, να μιλάτε κανένα πεντάλεπτο στο δρόμο, να εύχεστε χρόνια πολλά και καλές γιορτές, και να σου λέει " [...] πώς να σ' ευχαριστήσω... Θα σε πάρω να πάμε μια φορά στο θέατρο!"

Χριστουγεννιάτικο θαύμα είναι να επιστρέφεις στα πάτρια εδάφη να δεις και τους γονείς σου μέρες που είναι. Εκεί το σπίτι να είναι στολισμένο με όλες τις λιχουδιές που ετοίμασε η μαμά τις προηγούμενες μέρες. Να μασουλάς κάτι ολόκληρη την ημέρα, να τσιμπολογάς διαρκώς και γενικότερα να τρως τον περίδρομο. Και μετά από δύο μέρες στις οποίες έφαγες ό,τι τρως κανονικά σε μία εβδομάδα, να μην έχεις βάλει ούτε μισό γραμμάριο.

Χριστουγεννιάτικη αγαλλίαση είναι να περιμένεις με ανυπομονησία να δεις χιόνι. Και όποτε κατεβαίνει ο υδράργυρος να ελπίζεις ότι σε λίγο θα πέσει η πρώτη νιφάδα. Αλλά αυτή να μην πέφτει. Και όπως επιστρέφεις στην πόλη σου, και οδηγείς μόνος σου το βράδυ, να φτάνεις ξαφνικά σε μια περιοχή που χιονίζει. Και οι νιφάδες να λάμπουν από τα φώτα του αυτοκινήτου και να έρχονται μαλακά κατά πάνω σου. Και να ακούς την αγαπημένη σου μουσική και να έχει και εκείνη τη γλυκιά ζέστη. Και η εικόνα να είναι μαγική και να σε κάνει να ανατριχιάζεις και να παίρνεις τηλέφωνα για να το μοιραστείς με κάποιον.

Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία είναι να κάνεις αναδρομή στο παρελθόν και να θυμάσαι όλα τα άτομα με τα οποία κάποτε είχες επαφή, έστω και μικρή, και τώρα δεν ξέρεις πού βρίσκονται, πώς περνούν ή αν είναι καλά. Επίσης να θυμάσαι όλα τα άτομα που έβλεπες συχνά και τώρα οι σχέσεις σας έχουν περιοριστεί στο τηλέφωνο, ή και ούτε καν στο τηλέφωνο, είτε γιατί έφυγαν για αλλού, είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε γιατί απλά χαθήκατε. Στην περίπτωση που απλά χαθήκατε, να μην μπορείς ποτέ να βρεις για ποιόν λόγο χαθήκατε. Γενικά να θυμάσαι ανθρώπους που είχες και τώρα δεν έχεις. Ή ανθρώπους που είχες πολύ, και τώρα τους έχεις λίγο. Ή διαφορετικά. Και αυτό να σε στεναχωρεί διπλά απ' ότι θα σε στεναχωρούσε οποιαδήποτε άλλη στιγμή του χρόνου.

Χριστούγεννα είναι να επικοινωνείς περισσότερο, να αγαπάς δυνατότερα, να αισθάνεσαι πιο έντονα, και αυτά να μη σου φαίνονται ποτέ αρκετά. Να σε αγαπούν πολύ και να θέλεις παραπάνω. Να θέτεις νέους στόχους και να είσαι αισιόδοξος χωρίς λόγο. Να χαμογελάς περισσότερο και να υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι θα συνεχίσεις να χαμογελάς για όλη την επόμενη χρονιά.

Και να ξεχνάς προκλητικά όλα τα παραπάνω στις πέντε του Γενάρη...