We cry...

Jenny was a poor girl
Living in a rich world
Named her baby Hope when she was just fourteen...

Μια τσάντα κρεμασμένη στον ώμο. Μια βαλίτσα στο χέρι. Τα ταξίδια με το τρένο μου δίνουν πάντα μια κινηματογραφική αίσθηση. Σαν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους μιας ταινίας. Γλυκόπικρης συγκεκριμένα. Ξεκινάει με το που φτάνεις στον σταθμό, βρίσκεις μια θεσούλα να σταθείς, και ανάβεις τσιγάρο. Και το σημερινό ταξίδι δε με άφησε παραπονεμένο, μου έδωσε την ίδια αίσθηση και με το παραπάνω...

She was hoping for a better world
For this little girl
But the apple doesn’t fall too far from the tree...

Αργά βήματα. Οι ρόδες της βαλίτσας ν' ακούγονται στο τσιμέντο. Βαγόνι δύο. Επιβίβαση. Το mp3 player βγαίνει από την τσάντα και τα ακουστικά μπαίνουν στα αυτιά. Το τραγούδι ξεκινάει. Θα παίζει το ίδιο σε όλη τη διαδρομή, αλλά αυτό δεν το ξέρω μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κινητό. Μήνυμα. "Ξεκίνησα". Δύο ώρες μετά το κινητό θα χτυπήσει με καλά νέα. Και θα χαμογελάσω...

Well she gets that call
Hope’s too far gone
Her baby’s on the way
But nothing left inside
Together we cry...

Όσο οι νότες χτυπάνε στις σκέψεις μου, ο σταθμός ξεμακραίνει και χάνεται. Μετά σπίτια. Μετά δέντρα. Σχεδόν βλέπεις τους τίτλους τέλους μπροστά σου και θέλεις να ανάψουν τα φώτα, να σηκωθείς απ' την καρέκλα σου και να βγεις απ' την αίθουσα. Το κακό με μια ταινία που τελειώνει σ' ένα τρένο είναι ότι δεν έχεις ιδέα τι θα απογίνει ο καημένος ο ήρωας...

What about the junk head
Could have gone the whole way
Lighting up the stage trying to get a deal
Now he’s lighting up the wrong way
“Something for the pain!”
Man you wanna see this kid he was so fuckin’ unreal...

Θέλεις δε θέλεις εκείνη την ώρα κάνεις τον απολογισμό σου. Το ταξίδι, η επίσκεψή σου, τελείωσε και πρέπει να κατανοήσεις τι έζησες αυτές τις μέρες. Κατ' αρχήν να χαρείς με τα καλά νέα. Νέα πρόσωπα που είδες να μπαίνουν στις ζωές αυτών που αγαπάς και να φέρνουν νέα πνοή και ενέργεια. Είναι όμορφο να χαίρεσαι για τη χαρά των άλλων. Χωρίς απαισιοδοξία, χωρίς ζήλια, χωρίς ανησυχία. Νιώθεις περισσότερο ανθρώπινος. Καλός. Σαν να καθαρίζει η αύρα σου...

When he gets that call
He’s too far gone
To get it together to sing one song
They won’t hear tonight
The words of a lullaby
Together we cry...

Μετά, να χαρείς που τα σχέδια που είχες εδώ και λίγο καιρό ξεκαθαρίζουν σιγά σιγά. Και παίρνουν σιγά σιγά τον δρόμο τους. Και αυτό να σε ηρεμεί λιγάκι. Και το μυαλό σου να αρχίζει και πάλι να γεμίζει μελωδίες, ιδέες και έμπνευση. Και να παρατηρείς, να αφουγκράζεσαι και να προσπαθείς να μάθεις καινούρια πράγματα, για να τα χρησιμοποιήσεις και να δώσεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Να σχεδιάζεις πέντε γραμμούλες πάνω σ' ένα μικρό κομματάκι χαρτί και να το γεμίζεις με μικρές μαύρες κουκίδες, για να μην ξεχάσεις την ωραία ιδέα που μόλις σου ήρθε. Να βάζεις το χαρτάκι στην τσάντα σου, και να ανατριχιάζεις απολαμβάνοντας άλλη μια μπουκιά λεμονόπιτα...

Oh…Mary’s ambitious
She wanna to be a politician
She been dreaming about it since she was a girl
She thought that she’d be the one to change the world
Always trying to pave the way for women in a…man’s world...

Πρώτη φορά σε θερινό στην Αθήνα. Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο είναι Το Όνομα Του Ρόδου. Και να έχεις για διασκεδαστική νότα της βραδιάς τις ελαφρώς φάλτσες νότες της ταβέρνας δίπλα από τον κινηματογράφο. Δε μου χάλασε τη διάθεση... πολύ. Όταν έχεις μια ωραία ταινία, τρεις φίλους στα δεξιά σου, δυο φίλους στα αριστερά σου, και έναν ουρανό πάνω απ' το κεφάλι σου, μπορείς άνετα να πεις "είμαι καλά" και να στολίσεις το πρόσωπό σου με μια έκφραση γαλήνης. Ούτε εκείνο το βράδυ βέβαια έπεσε αστεράκι για να κάνω μια ευχή. Δεν πειράζει. Θα περιμένω.

But life happened, house, kids,
2 cars, husband hits the jar,
cheques that don’t go very far now
Now she in it can’t change it,
she keeps her mind on her wages
The only rattling cages.
Together we cry...

Γενέθλια σε αυλίτσα. Με την κληματαριά να κρέμεται και πολλά άγνωστα πρόσωπα. Είναι όμορφο να περνάς καλά με άγνωστα πρόσωπα και να γελάτε όλοι μαζί. Νιώθεις ωραία όταν βλέπεις πως μπορείς να κερδίζεις ανθρώπους και να σε κερδίζουν κι αυτοί. Και μετά από κουβέντες περί ανέμων και υδάτων να βγαίνουν οι κιθάρες και να γκαρίζουμε όλοι μαζί. Κι όταν ξεμένουμε από τραγούδια να τραγουδάμε διαφημίσεις. Να 'ναι καλά η γλυκιά μου που μου θύμισε το αθάνατο "σήμερα τα μακαρόνια είναι κορώνα". Πόσο γέλιο. Πόσο απλά...

There comes a time when every bird has to fly
At some point every rose has to die
It’s hard to let your children go
Leave home
Where they go?
Who knows...
Getting drunk
Getting stoned
All alone...

Να πίνεις ένα εξαιρετικό mojito... Με ακόμα περισσότερα άγνωστα πρόσωπα που συμπαθείς από την πρώτη στιγμή. Κι έτσι, να φεύγεις έχοντας γεμίσει τη βαλίτσα σου με πρόσωπα. Και πολλές βόλτες και παγωτό. Και μια σοκολατόπιτα που δεν κατάφερες να δοκιμάσεις γιατί δεν είχε στο μαγαζί, και ήταν το μοναδικό που σου είχε μείνει απ' τον κατάλογο. Και δύο αφρόλουτρα που ταξίδεψαν πεντακόσια χιλιόμετρα, παραγγελία για έναν φίλο. Και να θυμάσαι όλες αυτές τις μικρές στιγμές και καταστάσεις και να χαμογελάς. Τα ξεσπιτώματα για καλό, τις ταινίες με τα δαιμόνια στη μία τη νύχτα, και το να τρως κόλλυβα στην καφετέρια σαν να μην τρέχει τίποτα σχολιάζοντας "Ήθελαν κι άλλο βράσιμο... Και νομίζω και λίγο παραπάνω κανέλα..."

Teach a man to fish
You’ll feed him never lie
You show your kids the truth
Hope they never lie
Instead of reading in a letter
that they’ve gone to something better
"Bet your sorry now!
I won’t be coming home tonight"...

Να τελειώνεις τις σκέψεις σου με αυτά που σου λείψανε. Αυτά που έρχονται στιγμές που καταλαβαίνεις ότι σε στοιχειώνουν ακόμα. Όπως όταν έχεις απέναντί σου δύο πανέμορφα γαλάζια μάτια να σε φλερτάρουν, κι εσύ απαντάς μηχανικά, και σκέφτεσαι τα άλλα μάτια, τα καστανά. Και να καταλαβαίνεις ότι σ' αρέσει που σε στοιχειώνουν ακόμα...

I’m sick of looking for those heroes in the sky
To teach us how to fly
Together we cry...

Τελικά όντως ισχύει... Όταν η ταινία τελειώνει μ' ένα τρένο κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει ο ήρωας...

There's so much sad gonna flood the ocean
We 're all in tears for a world that's broken
Together we cry...

"Επόμενος σταθμός, Θεσσαλονίκη"...