A quarter past nine...

Τα φώτα σβησμένα...
Οι προβολείς αναμένοι...
Οι βράχοι φωτισμένοι απαλά...
Μόνος μου στο δεύτερο διάζωμα, ψηλά...
Το φεγγάρι στο γέμισμα, ένα τέταρτο, μπροστά δεξιά...

Η Kiri στη σκηνή...
Όμορφα που ήτανε...

"... I can't believe we 're in the middle of.... somewhere! Well, I know it's Thessaloniki, but I hadn't realised there 'd be so many people to take the time and trouble to come to such a nice little theater..."

"... when they ask me what's the best place you've sang, I always say: What was the audience like? ..."

"..of course the second reason why we came was to avoid the British weather... They tell me it's awful there, but it's good to know that the sun shines somewhere in the world..."

Όσο τα θυμάμαι τέλος πάντων...
Ωραία για έναρξη...
Γλυκύτατη...

Ντράπηκα που το μισό θέατρο ήταν άδειο...
Ντράπηκα που η ορχήστρα ήταν επιεικώς μετριότατη...

Ντράπηκα και θύμωσα που ο Δήμαρχος μιλούσε για μεγάλα φεστιβάλ και λαμπερές παρουσίες και δεν ήξερε να τονίσει σωστά το όνομά της...
Πώς φαίνονται αυτοί που μένουν στις εντυπώσεις και την επιφάνεια...

Στο τρίτο μπιζάρισμα τραγούδισε a capella ένα τραγούδι στη γλώσσα των Μαορί...
Καθηλωτική ήτανε...

Τη χειροκρότησα μέχρι να πονέσουν οι παλαμες μου...
Και το χάρηκα...