Thoughts...

Άλλη μία νύχτα που το σχέδιο του να κοιμηθώ νωρίς για να ξυπνήσω νωρίς ναυάγησε. Με το που το κεφάλι έπεσε στο μαξιλάρι άρχισα να σκέφτομαι. Να προβληματίζομαι. Δεν συνίσταται σε περιόδους ψυχολογικής αποσύνθεσης. Σε αποσυντονίζει...

Κρίμα. Γιατί η σημερινή μέρα ήταν καλή. Πολύ καλή. Όμορφες εκπλήξεις και αναπάντεχες συναντήσεις. Αν κάτι τέτοιες μέρες δεν είναι αρκετές για να κοιμάσαι ήρεμα το βράδυ, δεν ξέρω αν θα ξανακοιμηθώ ήρεμα για πολύ καιρό.

...ήμουν ξανά στο πόδι μισή ώρα μετά. Τραπεζάκι στο μπαλκόνι, καρεκλίτσα, τασάκι... Πήρα καινούριο ποτήρι, ψηλό, μέρος της ανανέωσης του σπιτιού, μαζί με το βάψιμο, ένα καινούριο επιπλάκι και καναδυό αστραφτερά μπιχλιμπίδια. Άνοιξα μια απ' τις Schneider Weisse που πήρα για να "γιορτάσω" τις αλλαγές στο σπίτι, όταν με το καλό μπουν και τα τελευταία πράγματα στη θέση τους, αλλά δεν πειράζει. Την είχα περισσότερο ανάγκη τώρα. Κάθισα.

Σκεφτόμουν. Τι έγινε, τι θα γίνει, τι μπορεί να γίνει, γιατί έτσι , γιατί αλλιώς , τι σημαίνει το ένα, τι σημαίνει το άλλο, πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο... Δεν έβγαλα άκρη. Και δεν είχε και κανένα αστεράκι επάνω να μου κάνει παρέα, ή έστω να πέσει να κάνω μια ευχή.

Στην τελευταία γουλιά της μπύρας, κοιτάζοντας μέσα στο ποτήρι, ο αφρός κύλησε στη μέση και έφτιαξε μια καρδιά στη μέση. Πάγωσα για λίγο. Ήξερα ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Ή ότι όλο το σύμπαν κάνει την πάπια. Δεν είχα ιδέα ότι μια από τις εναλλακτικές είναι να παίζει με τον πόνο σου...

Θέλω το σύμπαν μου...

Καληνύχτα...