Choose your destiny...

"Χάσαμε τη Θ.Ε.Ι.Α. Στοπ"

Όπου Θ.Ε.Ι.Α. βλέπε Θάλασσα, Εξοχή, Ίσκιος, Αντηλιακό...
Ή κάτι ανάλογο τελοσπάντων...

Γύρισα χτες το βράδυ στη Θεσσαλονίκη μετά από ένα πενταήμερο στην κατασκήνωση του Α.Π.Θ. ( προφέρεται "Άπου-Θού") στο Ποσείδι και ακόμα δεν έχω καταφέρει να προσαρμοστώ πλήρως στα νέα χωροχρονοθερμοκρασιακά δεδομένα...

Αν ήμουν ακόμα εκεί, μέχρι τώρα θα είχα κάνει: Ένα πρωινό μπανάκι - μανάκι, μπόλικη ηλιοθεραπεία, μεσημεριανό μαμ, θα είχα φάει 2 παγωτά (το λιγότερο) , θα είχα πιεί το καφεδάκι μου με θέα τη θάλασσα, more ηλιοθεραπεία, απογευματινό μπανάκι - μανάκι, ντουζ να φύγουν τ' αλάτια, (όπου θα τραγουδούσα "Largo al factotum della città, largo. La ran la, la ran la, la ran la, LA" και θα γελούσαμε με όλους τους άλλους στις διπλανές ντουζιέρες που δε θα ξερα ούτε τη φάτσα τους) και τώρα θα τσάκιζα καρπουζάκι μετά το φαΐ και θα ετοιμαζόμασταν για βράδυ στο beach bar ή στην παραλία ή στα τραπέζια του εστιατορίου για χαρτάκι (βγήκα μαλάκας σε μία παρτίδα "μαλάκα"... Αλλά στη μπλόφα τους ξέσκισα)



Επίσης, στο ενδιάμεσο, θα είχαμε εντοπίσει κάθε διαφορετική μορφή και στάδιο κυτταρίτιδας και θα ρίχναμε τα ανάλογα σχόλια, τύπου: "Κοίτα μια υπερτροφική αντσούγια", θα είχαμε σταμπάρει όλους τους σφίχτες- παύλα - ζώα - παύλα - κάγκουρες που το πρώτο πράγμα που πήρανε μαζί τους ήταν η κρεατίνη, και θα είχαμε βγάλει φώτο τον λουκουματζή με την τάβλα πάνω στο κεφάλι. Ναι, ναι, αυτόν εδώ στα δεξιά λέω...
(Μια κοπελιά παραδίπλα πέταξε και τη θεϊκή ατάκα: "Ρε σεις, πώς τον φωνάζουμε αυτόν...; ΛΟΥΚΟΥΜΑΑΑΑ...!!!")
Προαιρετικά, θα στηνόμασταν όοοολοι μαζί δίπλα σε δύο με ρακέτες και θα πηγαίναμε το κεφάλι δεξιάαα - αριστεράαα, δεξιάαα - αριστεράαα, ακολουθώντας το μπαλάκι...

Ενώ τώρα το μόνο που έχω καταφέρει απ' το πρωί είναι να βάλω 2 πλυντήρια ( ένα μποξεράκι μάλιστα πήρε μέρος και στα 2 γιατί μου πεσε απ' την απλώστρα) , να πιω 4 παγωμένους καφέδες, και να παράγω γύρω στα 5 λίτρα ιδρώτα... Crap.

Τεσπά, τουλάχιστον πέρασα υπέροχα, είχα καλή παρέα και έφερα πίσω ένα ωραιότατο σοκολατί χρωματάκι για να το συνδυάζω με το άσπρο μου πουκάμισο...

Α, για τέλος να αναφέρω, οτι μέρα μεσημέρι, μες στον καύσωνα ένα ζευγάρι κατάφερε να κάνει σεξ στη διπλανή σκηνή, ένας μπόμπιρας είχε γεννέθλια και μας κεράσανε τούρτα γιατί έτυχε να 'μαστε εκεί γύρω (ήταν γήπεδο ποδοσφαίρου, κι εγώ έφαγα όοοολη τη μικρή περιοχή) , και οτι 3 σκηνές περαπέρα είχανε φέρει λάπτοπ και βλέπανε τσόντες all day long. Επίσης, Τετάρτη βράδυ, πρώτο καμπινέ αριστερά είδα την πιο καλλιτεχνική και πιο καλοσχηματισμένη σκατούλα ever. Με σχήμα τέλειας ροζέτας, αφημένη ακριβώς στο κέντρο της τούρκικης τουαλέτας. Πρέπει να είχε τρελά κέφια ο τύπος.

Και μια απορία: Με ποιά λογική στήνουμε σκηνή τύπου "Ιγκλού" μες στο κατακαλόκαιρο...;

Die, you bitch...

ΚΗΔΕΨΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ
07/07/07

Την πολυαγαπημένη μας ντουλάπα.
Η τελετή έλαβε χώρα σε στενό φιλικό κύκλο.
( αλλά κράτησα κόλλυβα για κάθε ενδιαφερόμενο )
Θύματα δεν υπήρξαν και όλα κύλισαν ομαλά.

Ο πρώην ιδιοκτήτης, Dante, της εύχεται:
"Στον αγύριστο κι ακόμα παραπέρα"

IQ ( άι κιουρέψου... )

Μετά από αρκετό καιρό, είπα να κάνω μια εκτίμηση της λειτουργικότητας του ρετιρέ μου (aka my brain)...

Το αποτέλεσμα ήταν υπαρξιακή αναθεώρηση, προβληματισμός περί δημιουργικότητας, νεύρα και κάτι άλλα τέτοια όμορφα, τα οποία συνοψίζονται στην εξής ερώτηση:

ΑΦΟΥ:















ΓΙΑΤΙ ΠΑΙΔΕΥΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΤΥΧΙΟ...;

Crap...

Γαστριμαργική προτροπή - συμβουλή - παρότρυνση...

Έστω οτι πηγαίνεις να καταπαύσεις τον συνεχώς αυξανόμενης έντασης και με ελαφρύ ως subito accelerando στο φινάλε ήχο που παράγει το στομάχι σου μετά από παρατεταμένη περίοδο λειτουργίας άνευ περιεχομένου...
Λαϊκιστί πας να γουρουνιάσεις...

Στον κατάλογο διαβάζεις οτι το ψητοκοτοπουλοφιλετάκι που σου έκατσε στο μάτι συνοδεύεται από ντομάτα, βασιλικό, ξύδι μπαλσάμικο και μια σαλτσούλα με βούτυρο και λεμόνι...
...και κάτι άλλα από δίπλα.

Η σκέψη σου υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει 2 πιθανά σενάρια...
Το 1ο είναι: "Μπλιάξ" και
το 2ο είναι: "Κάτι θα ξέρει ο σεφ..."

ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ...
στην οποία δεν πρέπει ποτέ να περιπέσεις.

Το δεύτερο σενάριο πρέπει να διαγραφεί πάραυτα διότι ο σεφ δεν ξέρει την τύφλα του. Γιατί μερικές φορές κάποια πράγματα είναι τόσο μπλιαξ όσο φαίνονται κι ας έχει ο σεφ δεκαοχτόμιση αστέρια μισελέν, την πούλια, τον αυγερινό κι έναν αστερία που ψάρεψε πέρσυ απ' της γριάς το πήδημα...

Γιατί αυτός μπορεί να έχει όλη την καλή διάθεση να σου σερβίρει σαλιγγάρια μπλουμ, μαγειρεμένα φλαμπέ με σος βινεγκρέτ και βότκα, παναρισμένα με πολτό αγγινάρας και κεφαλοτύρι, που κολυμπάνε σε λιμνούλα από χυμό πορτοκάλι και γάλα καρύδας, παρέα με καραμελωμένα δαμάσκινα, σπυριά ροδιού, φραγκοστάφυλλα και μια κουταλιά κρέμα ζαμπαγιόνε... Εσύ πρέπει να το φας...;
Πάρε το άλλο με τα μανιτάρια... βλάκα Dante...