Σήμερα αποφάσισα να υιοθετήσω το ρόλο του τίτλου του σημερινού post, στο άκουσμα του οποίου οι ελαφρώς πιο ψαγμένοι μουσικόφιλοι θα αναγνωρίσουν τους στίχους του τραγουδιού "lollipop" (a.k.a. "candyman") των Aqua, ενώ οι ελαφρώς λιγότερο ψαγμένοι θα ξύσουν σκεπτικά το κεφάλι τους συλλογιζόμενοι: "...πάει, το χασε ο dante."
Ο dante λοιπόν σας πληροφορεί οτι δεν το έχασε, απλά σήμερα που πήγε με την παρέα του για καφεδάκι έσκασε μύτη με τις τσέπες του γεμάτες candy canes, αυτά τα χριστουγενιάτικα μπαστουνογλειφιτζουράκια, και τα μοίρασε εις άπαντες συνκαφεδοπότες. (το προτείνω ανεπιφύλακτα) Η παρέα του έπαθε ένα "ουάου" ικανοποιητικής εμβέλειας, αν και καλύτερο πιάσιμο εξ' απήνης θεωρήθηκε αυτό της γκαρσόνας, που είδε ένα γλειφιτζουράκι να σκάει μπροστά της την ώρα που άφηνε στο τραπέζι μια φλυτζάνα σοκολάτα, με τον dante να ρωτάει ταυτόχρονα: "γλειφιτζουράκι...;"
Ο dante λοιπόν σας πληροφορεί οτι δεν το έχασε, απλά σήμερα που πήγε με την παρέα του για καφεδάκι έσκασε μύτη με τις τσέπες του γεμάτες candy canes, αυτά τα χριστουγενιάτικα μπαστουνογλειφιτζουράκια, και τα μοίρασε εις άπαντες συνκαφεδοπότες. (το προτείνω ανεπιφύλακτα) Η παρέα του έπαθε ένα "ουάου" ικανοποιητικής εμβέλειας, αν και καλύτερο πιάσιμο εξ' απήνης θεωρήθηκε αυτό της γκαρσόνας, που είδε ένα γλειφιτζουράκι να σκάει μπροστά της την ώρα που άφηνε στο τραπέζι μια φλυτζάνα σοκολάτα, με τον dante να ρωτάει ταυτόχρονα: "γλειφιτζουράκι...;"
Συγκεκριμένα πήρα από αυτά εδώ στα δεξιά με γεύση κεράσι... Όχι οτι γευστικά είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά τα χρωματάκια βάφουνε, και το να κάνεις τα χείλια σου μπλε και τη γλώσσα σου τρικολόρε στη μέση του μαγαζιού ανήκει στην κατηγορία: "Αξία: ανεκτίμητη", ειδικά δε όταν την ίδια στιγμή ένας τυπάκος στο πίσω τραπέζι αναφωνεί: "...κάρτα μία, τα κάνω μπλε", εν μέσω μιας παρτίδας uno. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το να τα κρατάς σαν περίστροφα με μια φίλη σου και να τραγουδάτε "τα ρα ρα ταν ταν ταν τάαααααααα τα..." στο ρυθμό του "κι ήμουν άγγελος του Τσάρλι", ειδικά δε αν η φίλη αυτή έχει μαλλί ala Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου. Μια άλλη φίλη με έβγαλε και φωτογραφία με δύο από δαύτα κρεμασμένα στ' αυτιά... Τους υποσχέθηκα οτι θα τους πάω και αύριο... Τερηδόνα HERE WE COME...!!!
ΥΓ: Οι πιο ρομαντικοί μπορούν να προσφέρουν τα συγκεκριμένων μορφολογικών χαρακτηριστικών γλειφιτζουράκια με τον εξ' αριστερών τρόπο, στημένα πάνω στο πιατάκι με τα μπισκοτάκια, τον κατάλογο του μαγαζιού, το τασάκι πριν να αρχίσει να γεμίζει, ή να τα πιάσουν πάνω στο μπλουζάκι τους με καρφίτσες, παραμάνες, σελοτέιπ ή συρραπτικό. Η χρήση τους, με όποιο τρόπο κι αν σερβιριστούν, προτείνεται να συνοδεύεται με καλή διάθεση, μεγάλα χαμόγελα, και αγκαλίτσες...
"knock knock"
"who's there...?"
"Mary"
"Mary who...?"
"MERRY CHRISTMAS...!!!"
"who's there...?"
"Mary"
"Mary who...?"
"MERRY CHRISTMAS...!!!"
8 σχόλια:
How sweet!
Tο πιο γλυκο ητανε το πλασμα που τα κουβαλουσε... Εσυ! ;)
Και η γλυκύ μελαγχολία των Χριστουγέννων αρχίζει
Ίσως κάνω ζημιά στη φήμη μου (την τεράστια που έχω, καταλαβαίνεις?!?) με αυτό που θα πω, αλλά....
...έχω πάει τέτοια ζαχαρωτά σε γηροκομείο! :Ρ
(αλλά για καλό σκοπό, όχι για να ξεκάνω τα παππούδια)
#revqueer
:-)
#x-oyranoy
Είσαι μια γλύκα τελικά κι εσύ ε...? Σμάκ :-)
#βορέας
Ναι πανάθεμά τη...
#apsoy
You know σακχαρώδης διαβήτης γλυκέ μου...; :P
Kopse ena tetarto tiri..kai kana dyo glifitsouria giati me epiase mia ypoglikemia mautes tis foto!!
:P
Είσαι γλύκας, ρε! Πολύ καλό!
Δημοσίευση σχολίου