Flavors...

Καθαριστικό για τα τζάμια με άρωμα πορτοκάλι.
Καθαριστικό για τα πιάτα με άρωμα γκρέιπφρουτ.
Χαρτάκια τσιγάρων με γεύση blackberry.
Strips για τη μύτη με άρωμα λεμόνι.
Σαμπουάν με άρωμα μελιού.
Shower gel με άρωμα πράσινο τσάι.
Body milk με άρωμα περγαμόντο.
Μαλακτικό ρούχων με άρωμα ροδάκινο.
Σκοροκτόνο με άρωμα λεβάντα.
Liposan με άρωμα κεράσι.

Και όταν λέω προφυλακτικά με γεύση μουσακά,
με λένε υπερβολικό...

Θρησκευτικές αναζητήσεις...

" Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πυχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενή
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο
milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδενδρών
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτη
και αγοράσθει εξ εταιρίας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε από ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

και ετοιμάσθη τις πρώτες ώρες
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουριού έλθει το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινών,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζούμενο,
ωστε παρασκευαζόμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν. "


........don't ask.

Goldfish analogies…

Παραλληλισμοί. Πάντα μου άρεσαν. Δίνουν μια περίεργη αίσθηση ελευθερίας. Μπορείς να πεις ότι θέλεις, για ότι θέλεις, χωρίς να το αναφέρεις καν. Γι’ αυτό κι εγώ σήμερα, θα μιλήσω για ενυδρεία και ψαράκια.

Ένα ενυδρείο είναι ένας ολόκληρος κόσμος… Μπορεί όχι για σένα, αλλά σίγουρα για τα ψαράκια που κατοικούν εκεί μέσα. Ψαράκια που διάλεξες εσύ, ένα ένα, προσεκτικά, με φροντίδα και αγάπη. Και έφτιαξες έναν μικρό κόσμο γι’ αυτά. Διπλό κόσμο. Με ένα του κομμάτι στο σπίτι σου, κι ένα στη ζωή σου. Χώρο, και καρδιά.

Υποχωρήσεις, αποφάσεις, επιλογές. Το κάθε ψαράκι είναι διαφορετικό. Θέλει διαφορετικά πράγματα, διαφορετικές συνθήκες. Και σου δίνει διαφορετικά πράγματα. Μπορείς να διαλέξεις ανάλογα με τις απαιτήσεις σου.

Ένα platy για παράδειγμα. Όχι ιδιαίτερα χαριτωμένο, αλλά αρκετά όμορφο, και πολύ ανθεκτικό. Θα μείνει μαζί σου και θα σε ανεχτεί. Όσο ανεύθυνος κι αν είσαι, κι ας μην του δίνεις πολύ σημασία.

Ή ένα σιαμαίο μονομάχο. Ω, είναι όμορφος… Πολύ όμορφος… Κι εντυπωσιακός. Κινείται και σε μαγεύει. Αλλά τίποτε άλλο. Είναι απόμακρος, και δε θα σου δίνει σημασία. Είναι τρόπαιο, και το ξέρει. Κάθεται στο βάθρο του περήφανος, και σου κάνει μεγάλη τιμή που ζει στον κόσμο σου. Όσο τον φροντίζεις και του κάνεις τα χατίρια, θα σε τιμά με την παρουσία του. Δεν τα πάει καλά με πολλά άλλα ψαράκια, και ούτε να διανοηθείς να βάλεις άλλο μονομάχο στον κόσμο σου. Θα σε μισήσει.

Θες άλλο; Iriatherina ίσως. Λεπτεπίλεπτο. Όμορφο. Ζωηρό και χαριτωμένο. Τα έχει όλα. Αλλά είναι ευαίσθητο… Θέλει φροντίδα. Κι αν το πληγώσεις, θα το χάσεις. Και είναι κρίμα.

Αν είσαι γενναίος, ίσως αποφασίσεις να προσκαλέσεις στον κόσμο σου ένα αγγελόψαρο. Αισθητική από τις σπάνιες. Γι’ αυτό και δεν μπορείς να το χεις έτσι επειδή σου κάπνισε. Το καθημερινό σου νερό, της καθημερινής του βρύσης δεν του κάνει… Θέλεις θερμοστάτες, θέλεις χίλια δυο πραγματάκια και πολύ υπομονή. Γιατί πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον κόσμο σου… Να τον κάνεις όπως θέλει το αγγελόψαρο. Και να πετάξεις ότι είχε μέσα πριν. Κι ότι βάλεις μέσα από δω και πέρα, πρέπει να συμφωνεί με τον καινούριο σου φίλο. Αλλιώς έχασες.
What shall it be…?

Αφού διαλέξεις το ψαράκι σου, και το ψαράκι σου διαλέξει εσένα, πρέπει να το βάλεις στον κόσμο σου. Σιγά σιγά και με προσοχή. Αλλιώς το σοκ μπορεί να είναι μεγάλο και να μην το αντέξει. Το αφήνεις μέσα στη σακουλίτσα του, προστατευμένο. Και βάζεις ολόκληρη τη σακουλίτσα μέσα στο ενυδρείο. Να αρχίσει να συνηθίζει. Και μετά από λίγο παίρνεις ένα ποτηράκι νερό από το ενυδρείο και το ρίχνεις μέσα στη σακουλίτσα του. Να αρχίσει ο κόσμος του να μπερδεύεται με τον δικό σου. Αργά αργά. Και μετά από λίγο πάλι. Μέχρι να αισθάνεται άνετα. Τότε η σακουλίτσα μπορεί να πάρει το δρόμο για τα σκουπίδια. Και ο καινούριος σου φίλος να κολυμπάει στα νερά σου ελεύθερος και σίγουρος.

Καθημερινότητα. Η σχέση σου με το χρυσόψαρό σου δεν είναι πάντα εύκολη. Εντάξει, μερικά πράγματα είναι αυτονόητα, κάθε μέρα θέλει φαγητό… Αυτό το ξέρεις. Είναι όμως κι άλλα, που δεν ξέρεις. Και δεν μπορεί να στα πει και το ίδιο. Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν το πρωί σου άφηνε ένα σημείωμα για να σου πει: “Ο βυθός θέλει καθάρισμα” , ή “το νερό ζεστάθηκε πολύ” αλλά μπορεί να μην το ξέρει ούτε το ίδιο. Το μόνο που ξέρεις είναι οτι όταν το βλέπεις στεναχωρημένο, κάτι τρέχει. Και πρέπει να βρεις τι. Και να το διορθώσεις. Γιατί θέλεις το ψαράκι σου να είναι καλά, και να είναι ευτυχισμένο, σωστά; Οπότε θα καθαρίσεις το βυθό. Και θα αλλάξεις νερό, και θα ρίξεις και conditioner για το χλώριο και τύρφη για να μαλακώσει από τα άλατα. Και θα αφήσεις το καπάκι ανοιχτό για να πέσει η θερμοκρασία. Και θα καθαρίσεις και το φίλτρο. Οπωσδήποτε το φίλτρο. Γιατί για να είναι καλά το ψαράκι σου, μια στο τόσο η σχέση σας πρέπει να περνάει ένα καθάρισμα. Αλλιώς οι βρωμιές του παρελθόντος συσσωρεύονται. Κι αν δεν προσέξεις, θα καταλήξεις με ένα κουφάρι και μια ανάμνηση, κι αυτό πάντα πονάει. Δε λέω, είναι δύσκολα και κουραστικά όλα αυτά, αλλά σου πάει η καρδιά να αφήσεις το ψαράκι σου στην τύχη του;

Κι αν είσαι τυχερός, θα περάσετε καλά μαζί. Και θα μείνει μαζί σου για καιρό. Μέχρι να έρθει η ώρα του να φύγει. Και τότε δε θα πονάει τόσο πολύ. Γιατί θα ξέρεις οτι του έδωσες όλα όσα μπορούσες να του δώσεις, και στο ανταπέδωσε. Απλά ήρθε η ώρα να τελειώσει. Ωραία δεν ήτανε όμως;

Λοιπόν, πρέπει να βρω ένα ψαράκι για το ενυδρείο μου. Ή μάλλον όχι "πρέπει"… "Θέλω" να βρω ένα ψαράκι για το ενυδρείο μου… Κι ελπίζω να το αντέξω και να με αντέξει. Και να περάσουμε όμορφα παρεούλα.

By the way, παρατήρησες ποτέ ότι δεν υπάρχει άσχημο ψαράκι...;

Όλα τα ψαράκια είναι όμορφα…

Πολύ όμορφα... In their own special way...

Λουλουδο(συμ)πτώσεις...

Εξαπανέκαθεν πίστευα οτι αυτό που κάνει τις ζωές μας λίγο πιο όμορφες και λίγο πιο worth living και τα συναφή δεν είναι μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα, αλλά little things, κάτι μικρές λεπτομέρειες που έρχονται στο σωστό timing και ρίχνουν λίγο αλατάκι στην καθημερινότητα... Και μια τέτοια λεπτομέρεια είναι αρκετή για να σου φτιάξει για λίγο τη διάθεση και να πεις: "κοίτα να δεις... χε χε..."

Το σκηνικό γνωστό... Με ένα φίλο για καφεδάκι. Κάποια στιγμή φεύγει για το περίπτερο, για να ανανεώσει τα αποθέματα τσιγάρων. Συνηθισμένα πράγματα. Κι εγώ μόνος στο τραπέζι απλώνω το χέρι να στρίψω τσιγάρο. Ακόμα πιο συνηθισμένα πράγματα. Επίσης βαριέμαι αφόρητα. Σταθερή αξία κι αυτό... Και εκείνη την ώρα, καθώς το μάτι μου έπιασε μια γνωστή φάτσα της κατηγορίας "Αααααχ" , μια ζαρτινιέρα που κρεμόταν τόση ώρα πάνω απ' τα κεφάλια μας, και προσωπικά δεν την είχα πάρει χαμπάρι, αποφάσισε να μου κάνει ένα δωράκι. Και ρίχνει ένα μικρό ροδοκόκκινο λουλουδάκι δίπλα στο χέρι μου...

Τώρα βέβαια, ρομαντικό, δε με λες... Γλυκό κι αγαπησιάρη, δε με λες... Καρδούλη γενικώς, δε με λες... Αλλά το παλιολουλουδάκι με ψάρωσε εντελώς. Πώς το λένε αυτό, με το σύμπαν, που όταν θέλεις κάτι πολύ, συνομωτεί για να το αποκτήσεις, ή κατ' άλλους κάνει την πάπια... Εγώ είχα την περίεργη αίσθηση οτι το σύμπαν μου κλείνει πονηρά το μάτι... Την περίπτωση να αρχίζω να το χάνω δεν την λαμβάνω υπ' όψιν γιατί δε με συμφαίρει.

Τώρα βέβαια που το ξανασκέφτομαι, τα πράγματα ίσως ήταν εντελώς διαφορετικά αν το λουλουδάκι είχε προσγειωθεί μες στον καφέ μου... Χμμμ...