Get a life...

Συνήθως η συμβουλή είναι: "Άσε το blogging and get a life". Αυτό που έχω παρατηρήσει τελευταία όμως είναι οτι αν και έχω να γράψω καιρό εδώ πέρα, και δεν πολυασχολούμαι γενικότερα, ούτε life έχω αποκτήσει, ούτε τίποτα, εκτός κι αν ως life ορίζεται η υπερκατανάλωση καφεΐνης και οινοπνεύματος με φίλους, το σφουγγάρισμα, ένα περιστασιακό σεξάκι και μερικά καινούρια χρυσόψαρα. Πιθανόν να περνάω φάση αναδιοργάνωσης, εσωτερικής αναζήτησης, αυτοπροσδιορισμού ή κλιμακτήριο, αλλά δεν είμαι σε θέση να αναλύσω πολύπλοκα φιλοσοφικά ερωτήματα. Ειδικά αυτή τη στιγμή που έχει πάει 2 η ώρα το βράδυ.

Αντιλαμβάνομαι οτι δεν έχω κάτι να πω. Κι αυτό με εκνευρίζει. Δε γίνεται τίποτα συνταρακτικό, ή τουλάχιστον τίποτα που να το βρίσκω εγώ συνταρακτικό. Έχω κάτι σε απάθεια, κρίση έλλειψης δημιουργικότητας, αδυναμία αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα των τελευταίων ημερών ήταν ένας ανθισμένος κάκτος, κι ένα πρόβλημα στον υπολογιστή. Αν βγήκαν καλές οι φωτογραφίες θα τον αναρτήσω. Όχι τον υπολογιστή, τον κάκτο. Κι εδώ τώρα κάθομαι, γράφω, και δε λέω τίποτα στην ουσία. Μπορεί απλά να είμαι κουρασμένος βέβαια, σενάριο το οποίο δεν λαμβάνουμε υπ' όψιν γιατί έτσι θέλω.

Αυτά. Τα είπα, γκρίνιαξα, μισοηρέμισα, πάω για ύπνο, και δεν θα ξαναδιαβάσω αυτά που έγραψα αν και είμαι απόλυτα σίγουρος οτι χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη συντακτικού και ορθής χρήσης της Ελληνικής γλώσσας.

Ατάκα of the week: "Κούκου"