Λοιπόν, νομίζω οτι βρήκα επιτέλους έναν τρόπο να υποπέφτει στην αντίληψή μου πότε κάποιος ξεπερνάει το στάδιο του απλού γνωστού και μπαίνει στην κατηγορία του: "Ααααχ..." Ναι, ναι, ξέρω, τώρα ξυπνάει ο ψυχοκοινωνιολόγος που κρύβετε μέσα σας και ετοιμάζετε το: "μα αυτά τα καταλαβαίνεις anyway..." κλπ κλπ κλπ... Οπότε κάπου εδώ ανοίγουμε παρένθεση...
Ως γνωστόν είμαι ένα αναίσθητο γουρούνι που έχει εντρυφήσει στην υψηλή τέχνη του σταρχιδισμού. Ναι, μου το λένε όλοι και ναι, το πιστεύω. Όχι οτι δε δαγκώνομαι κατά καιρούς, μια χαρά τις τρώω τις φλασιές μου. Αλλά ποτέ δεν μπαίνω στο τριπάκι του να χαλιέμαι - τσιτσιρίζομαι - βράζω στο ζουμί μου - μην κοιμάμαι τα βράδια - υποφέρω. Ειδικά δε αν ξέρω οτι για χ, ψ, άσχετο λόγο δεν παίζει να κάτσει το ζήτημα, ακόμα και ο πιο ταλαντούχος υποψήφιος είναι σαν να μην υπάρχει. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, δεν έχω ιδέα. Κλείνει η παρένθεση.
Τι έλεγα λοιπόν... Α, ναι. Στην κατηγορία της παρένθεσης (ταλαντούχος - δαγκώθηκα - δε θυμάμαι οτι υπάρχει) υπάγεται ένας γνωστός μου. Τον οποίο μέχρι πριν κάτι μέρες τον είχα στην ίδια κατηγορία με κάθε άλλο γνωστό. Μέχρι που πριν αυτές τις κάτι μέρες καταφθάνει μήνυμα - πρόσκληση για καφεδάκι. Κι εκεί ξεκίνησε το πανηγύρι. Πριν να τελειώσω καλά καλά το μήνυμα, είχα σηκωθεί απ την καρέκλα και είχα ανάψει θερμοσίφωνο για ντουζάκι. Το τι θα φορέσω είχε ήδη αποφασιστεί μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο, στο οποίο άκουγα το ντίιιιιιτ του κινητού, καθότι πήρα τελέφωνο για λεπτομέρειες. Κατάφερα επίσης να είμαι στον προορισμό μου μισή ώρα μετά με μόνο πέντε λεπτά καθυστέρηση. Άθλος για μένα.
Η φλασιά και η αντίληψη της κατάστασης ήρθε μετά τον καφέ με το που την κάναμε ο καθένας για τις δουλειές του. Κι εκεί αναλογίζομαι οτι αν με έπαιρνε οποιοσδήποτε άλλος, σιγά μην σπίνιαρα ματαξύ μπάνιου και ντουλάπας για έναν ρημαδοκαφέ. 'Ααααααρα... κάτι τρέχει. It's not much, but it's something. Τουλάχιστον ξέρω οτι είμαι σε θέση να μην πετάω τους πάντες στο ίδιο καζάνι...
........
Επίσης τώρα που το ξαναδιαβάζω, νομίζω οτι είμαι προβληματικός...
Ως γνωστόν είμαι ένα αναίσθητο γουρούνι που έχει εντρυφήσει στην υψηλή τέχνη του σταρχιδισμού. Ναι, μου το λένε όλοι και ναι, το πιστεύω. Όχι οτι δε δαγκώνομαι κατά καιρούς, μια χαρά τις τρώω τις φλασιές μου. Αλλά ποτέ δεν μπαίνω στο τριπάκι του να χαλιέμαι - τσιτσιρίζομαι - βράζω στο ζουμί μου - μην κοιμάμαι τα βράδια - υποφέρω. Ειδικά δε αν ξέρω οτι για χ, ψ, άσχετο λόγο δεν παίζει να κάτσει το ζήτημα, ακόμα και ο πιο ταλαντούχος υποψήφιος είναι σαν να μην υπάρχει. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, δεν έχω ιδέα. Κλείνει η παρένθεση.
Τι έλεγα λοιπόν... Α, ναι. Στην κατηγορία της παρένθεσης (ταλαντούχος - δαγκώθηκα - δε θυμάμαι οτι υπάρχει) υπάγεται ένας γνωστός μου. Τον οποίο μέχρι πριν κάτι μέρες τον είχα στην ίδια κατηγορία με κάθε άλλο γνωστό. Μέχρι που πριν αυτές τις κάτι μέρες καταφθάνει μήνυμα - πρόσκληση για καφεδάκι. Κι εκεί ξεκίνησε το πανηγύρι. Πριν να τελειώσω καλά καλά το μήνυμα, είχα σηκωθεί απ την καρέκλα και είχα ανάψει θερμοσίφωνο για ντουζάκι. Το τι θα φορέσω είχε ήδη αποφασιστεί μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο, στο οποίο άκουγα το ντίιιιιιτ του κινητού, καθότι πήρα τελέφωνο για λεπτομέρειες. Κατάφερα επίσης να είμαι στον προορισμό μου μισή ώρα μετά με μόνο πέντε λεπτά καθυστέρηση. Άθλος για μένα.
Η φλασιά και η αντίληψη της κατάστασης ήρθε μετά τον καφέ με το που την κάναμε ο καθένας για τις δουλειές του. Κι εκεί αναλογίζομαι οτι αν με έπαιρνε οποιοσδήποτε άλλος, σιγά μην σπίνιαρα ματαξύ μπάνιου και ντουλάπας για έναν ρημαδοκαφέ. 'Ααααααρα... κάτι τρέχει. It's not much, but it's something. Τουλάχιστον ξέρω οτι είμαι σε θέση να μην πετάω τους πάντες στο ίδιο καζάνι...
........
Επίσης τώρα που το ξαναδιαβάζω, νομίζω οτι είμαι προβληματικός...
4 σχόλια:
Γιατί προβληματικός;; Μια χαρά είσαι! Ενημέρωνέ μας για τις εξελίξεις του συγκεκριμένου... καφέ.
Ως πτυχιουχος στον σταρχιδισμο, θα σου προτεινα μια δοση κυνικοτητας και θα περασει το κωλοτριξιμο "του να προλαβεις στον καφε"
Ωστοσο οι προβληματικοι ανθρωποι τραβανε γυρω τους αλους προβληματικους, οποτε don't worry
Just be u darling
Fabulous
Absolutely
Ήθελα να ξερα, δε γίνεται μόνο έστω για μια μέρα να μπορούσαμε να διαβάζαμε το μυαλό των "συν-καφε-διαζόμενων";
Ή έστω, να βγούμε ένα ραντεβού και να αρέσει ο ένας στον άλλον χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις;
Πολλά ζητάω;
Αυτό ακριβώς που λες το έχω προσέξει κι εγώ στον εαυτό μου! Και πάντα έκανα την ίδια ερώτηση.. εφόσον δεν με ενδιαφέρει... γιατί κόβομαι τόσο να τσακιστώ να πάω και στην ώρα μου μάλιστα, αλλά και να είμαι όσο πιο καλύτερα ντυμένος; ε; ε...
Επίσης να προσθέσω ότι δεν είσαι προβληματικός.. αθλητικός είσαι! Όλα σε χρόνο ντε τε! Εύγε!
Δημοσίευση σχολίου